-
1 walczyć
(-ę, -ysz); vito fight; ( rywalizować) to compete; ( zmagać się) to struggle* * *ipf.1. ( bić się) fight (z kimś/czymś against sb/sth); walczyć do ostatniej kropli krwi l. do upadłego fight to the bitter end; walczyć na śmierć i życie fight to the death; walczyć o wolność/niepodległość fight for freedom/independence; walczyć w obronie ojczyzny fight for one's country; walczyć z wrogiem fight the enemy; walczyć zaciekle fight tooth and nail; walczyć jak lew fight like a lion; walczyć z kimś jego własną bronią fight fire with fire; walczyć z wiatrakami tilt at windmills.3. (z uczuciami, siłami natury) struggle, fight ( z czymś with sth); (z chorobą, pokusą, ze snem) fight off ( z czymś sth); ( ze łzami) fight back, suppress ( z czymś sth); walczyć z czasem (np. pracując nad czymś) work against the clock; walczyć z przeciwnościami grapple with difficulties; walczyć ze śmiercią be fighting with death.4. (= zabiegać o coś) (o pokój, o wzrost wydajności pracy) strive ( o coś for sth); walczyć o sprawę fight for a cause; walczyć o władzę struggle for power.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > walczyć
-
2 bronić
bronić [brɔɲiʨ̑]I. vt1) ( walczyć w obronie)\bronić kogoś/czegoś [przed kimś/czymś] jdn/etw [vor jdm/etw] schützen, jdn/etw [gegen jdn/etw] verteidigen\bronić tytułu sport den Titel verteidigen2) ( strzec) [be]schützen, [be]hüten\bronić kogoś przed krytyką/niebezpieczeństwem jdn vor Kritik/einer Gefahr schützen\bronić czegoś przed zniszczeniem etw vor Zerstörung schützen\bronić swoich interesów seine Interessen verteidigenbroń Boże! Gott behüte! [ lub bewahre]3) ( zabraniać) verbieten, verwehren\bronić komuś wstępu jdn den Zutritt verbietennikt ci tego nie broni niemand verbietet dir das, das bleibt dir unverwehrt4) ( odpierać zarzuty)\bronić swego zdania/stanowiska seine Meinung/seinen Standpunkt verteidigen [ lub behaupten]\bronić pracy magisterskiej/doktorskiej eine Magister-/Doktorarbeit verteidigen; ( w sądzie) verteidigen5) ( usprawiedliwiać) rechtfertigenII. vr1) ( walczyć w swojej obronie) sich +akk verteidigen, sich +akk wehren2) ( strzec się)\bronić się przed kimś/czymś sich +akk vor jdm/etw hüten, sich +akk gegen jdn/etw wehren3) ( odpierać zarzuty)\bronić się przed zarzutami sich +akk gegen Vorwürfe verteidigen, Vorwürfe zurückweisen4) ( usprawiedliwiać się) sich +akk rechtfertigen -
3 walcz|yć
impf vi 1. (w konflikcie zbrojnym, bezpośrednim starciu) [osoba, armia, państwo] to fight- walczyć na pięści to fight with one’s a. the fists- walczyć na miecze/noże to fight with swords/knives- walczyć mieczem/szablą to fight with a sword/sabre- walczyć przeciw(ko) komuś/czemuś to fight against sb/sth- walczyć z kimś o coś to fight with sb over sth- walczyć za ojczyznę a. w obronie ojczyzny to fight for one’s country- walczyć do końca a. do upadłego to fight to the bitter end- walczyli o odzyskanie niepodległości they fought for independence- walczące strony podpisały rozejm the belligerents a. belligerent states signed a truce- mój ojciec walczył w partyzantce my father was a guer(r)illa (fighter)- walczyła ze złodziejem she struggled with a thief- bracia walczyli o piłkę the brothers fought over a ball- walczył, żeby się uwolnić he struggled to free himself2. (przeciwstawiać się) to oppose vt (z kimś/czymś sb/sth); (rywalizować) to compete, to contend (o coś for sth)- robotnicy walczący z systemem/kierownictwem fabryki workers opposing the regime/the management of a factory- walczyli (między sobą) o władzę/o klientów they competed (with each other) for power/to win customers- walczące strony/partie nie przebierały w środkach the contending a. competing sides/parties were unscrupulous- walczyć na boisku/w finale/w wyścigach to compete on a pitch/in the final/in a race- walczyć na ringu to fight in the ring- walczyć o pierwsze miejsce/tytuł mistrza/złoty medal to compete for the first place/a championship/a gold medal- dwie drużyny walczące ze sobą w turnieju two teams competing against each other in a tournament4. (zmagać się) to struggle; to wrestle przen. (z czymś with sth); to battle (z czymś against sth)- walczyć z trudnościami/problemami/przeciwnościami to struggle a. grapple with difficulties/problems/against adversities- walczyć z chorobą to battle against an illness- walczyć ze snem a. z sennością to struggle to remain awake- walczyć ze śmiercią to be near to death, to be on the verge of death- przez lata walczyła z depresją she wrestled with depression for years5. (zabiegać) to stand up (o coś for sth); to struggle (o kogoś/coś for sb/sth)- walczyć o swoje prawa/prawa człowieka to stand up for one’s rights/human rights- narody walczące o pokój/demokrację nations struggling for peace/democracy- supermarkety muszą walczyć o klientów supermarkets have to compete for customers6. (mocować się) to wrestle, to struggle (z czymś with sth)- walczyć z zamkiem błyskawicznym to wrestle with a zip- walczyć z nieporęcznym kufrem to struggle with an unwieldy trunk■ ciekawość walczy w nim (o lepsze) z obawą curiosity and fear are competing to get the better of him- walczyć z wiatrakami to tilt at windmillsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > walcz|yć
См. также в других словарях:
walczyć — ndk VIb, walczyćczę, walczyćczysz, walcz, walczyćczył 1. «toczyć walkę, brać udział w walce, w bitwie, w wojnie; bić się» Walczyć dzielnie, mężnie, bohatersko, zaciekle, zażarcie. Walczyć jak lew. Walczyć do końca, do upadłego, do ostatniego tchu … Słownik języka polskiego
kruszyć — ndk VIb, kruszyćszę, kruszyćszysz, krusz, kruszyćszył, kruszyćszony «łamać na drobne kawałki, drobić na części, miażdżyć; niszczyć, burzyć» Kruszyła chleb dla wróbli. Deszcze kruszyły skałę. ∆ hist. Kruszyć kopię, grot «w wiekach średnich:… … Słownik języka polskiego
kruszyć — kopie o coś, o kogoś «spierać się, walczyć o coś lub w czyjejś obronie, zbytnio się angażując»: Na początku małżeństwa dyskutowaliśmy, kto ile czego robi w domu. Potem doszłam do wniosku, że nie warto kruszyć kopii o drobiazgi, które na dłuższą… … Słownik frazeologiczny
kopia — I ż I, DCMs. kopiapii; lm D. kopiapii (kopiapij) 1. «dokładne odtworzenie oryginału dzieła sztuki, dokumentu itp.» Kopia obrazu, rzeźby. Kopia listu. Robić, sporządzać kopię. 2. fot. «odbitka, reprodukcja fotograficzna» ∆ Kopia filmowa «odcinek… … Słownik języka polskiego